Is Sittard (te) Straight?

Laatst kwam ik als homo van bijna 44 jaar oud in gesprek met mijn hetero collega. Hij had het over uitgaan, aanbod en je ergens welkom en thuis voelde.

Hij vertelde me dat hij zich niet meer langer thuis voelt op de markt van Sittard. Kijk daar eens in het weekend, het zijn allemaal jongeren met een gemiddelde van hooguit 25. Inmiddels ben ik 56 en ik voel daartussen niet meer op mijn plek. Ik mis gelijkgestemde en aansluiting om me daarmee te verbinden. Om die reden ga ik naar een kroeg 5 dorpen verderop. Alhoewel dat eigenlijk een keuze is uit verlegenheid. Al wil ik me ook niet voelen alsof ik een oude man ben in een club voor 18-jarige. Dat vind ik zo beknellend en dan dus maar dit.

Een man, hetero, die niet meer valt onder de jongere, heeft dus het gevoel van uitsluiting of in ieder geval dat het aanbod niet op hem van toepassing is en dat hij aanpassingen moet maken op een mager en schaars aanbod om zijn behoefte wel te voorzien. Ik vind dit kenmerk toch een tekortkoming van hoe we de Zuid-Limburgse gemeentes op aanbod zijn aan het inrichten.

Laat ik hier een vertaling maken naar mezelf. Ik word 44 en ben niet hetero en ook dan is er eigenlijk net niets te vinden? Misschien denk je nu dan, maar waren gay kroegen niet sowieso al op hun retour? Dat is denk ik niet geheel waar het volledig over gaat en er is, denk een groter en dwarsliggend stuk heteronormatief ingebakken en verankerd dan dat iedereen denkt. Die je misschien als gemiddelde hetero niet eens ziet.

Hierin maak ik wel eens de vertaling naar bijvoorbeeld mijn buurman. Een heteroman met geijkte interesse zoals houden van voetbal of darten. Hij is het type dat makkelijk bij een voetbalclub gaat en daar mensen leert kennen, dat worden ook zijn maatjes om mee uit te gaan en opeens is de zaterdag gekleurd daarmee. De onderwerpen die worden besproken gaan over bier, auto, voetbal en mooie vrouwen. Wie weet rollen er ook wel mooie avonturen, ontmoetingen of relaties uit. Misschien is dit heel gechargeerd en kort door de bocht, maar noem het anders de hockey of basketbalclub. Mogelijk kan een opgedane relaties uitbloeien tot iets wat zal lijden naar huisje, boompje, beestje.

Een gay man kan natuurlijk ook wel houden van voetbal en hierboven genoemde interesse. Al kennen de meeste gays met andere behoeftes, kleuren en interesses als dat. Waarin in een stad als Sittard net dat soort aanbod onvoldoende toereikend lijkt te zijn. Als voorbeeld poets ik de clichéinteresse en voorkeur tot toneel, maar eens onder het stof uit. In Sittard heb je dan misschien de keuze uit 2 toneelscholen en daarbij is het probleem dat het clubs lijken te zijn waar al die hetero-ouders hun kinderen op toneel doen omdat hun dat leuk zijn, en soms blijven die ouders dan hangen bij een les voor volwassen. Probeer er maar weer in, bij en tussen te passen.

Als we dit concept even vertalen naar de randstad dan heb je 200 clubs om uit de kiezen, en sommige daarvan hebben niets te maken met ouders en hun kinderen. Er zijn clubs waar geaardheid er niet toe, clubs voor de LHTBI-community, clubs voor kunstzinnig volwassen drama, er is aanbod en keuze tot iets wat je kan passen. Je hoeft niet bang te zijn te moeten proberen bij 2 clubs en ergens bij te horen waarbij het eigenlijk al weet dat je er niet per se hoort, maar er niets anders is, dat is gewoon armoede.

Daarin zie ik wel een beweging en beleid waarin Sittard veel ontwikkeld op de jongere, want jongere hebben de toekomst en dat is de sexy doelgroep. Kijk naar mijn verhaal over de heteroman die zich niet meer thuis voelt op de markt en hoeveel activiteiten hier de doel hebben op jongeren. Daar is nog een andere doelgroep met veel aandacht naast. Gezinnen of ouders met kinderen, die kunnen prima terecht bij die toneel en dans vereniging waar ik of mijn hetero collega ons niet thuis zouden voelen. 

Van 3 jongeren weet ik dat ze van Limburg zijn verhuisd naar Amsterdam. 2 van hun gingen er studeren, maar de andere was gewoon gediplomeerd opticien. Hij merkten dat zijn vrienden naar Amsterdam gingen voor studie, en ontdekten het brede aanbod van daar. In no-time had hij een baan en werd dat hoe moeilijk dat ook lijkt opgevolgd met een woning. De spong werd gemaakt, want je komt er beter aan je trekken, er is beter, meer. Aanbod. 

Amsterdam van toen is Amsterdam van nu niet meer, en natuurlijk zijn er ook bezwaren, en ook is grootte de stad niet te vergelijken. Ondanks vind ik het wel kwalijk als een bepaalde mate van heteronormatief niet wordt (h)erkent en daarmee aanbod in gedrang komt voor iedereen. De stad hier bestaat uit meer dan jongeren en gezinnen met kinderen en vergeet die andere mensen nu niet.

Was Sittard niet een regenboog stad? Goed punt.

Als een regenboog stad inhoudt dat er 2 regenboog zebrapaden voor het ziekenhuis liggen af te blakeren en daarmee vooral het verhaal op jongeren en coming-out wordt gezet dan vergeet je weer opnieuw andere groepen en vooral aanbod.

Dus Sittard wees en wordt een stad die aantrekkelijk is, wordt en blijft voor alle doelgroepen. Zodat niemand zich hier gewurgd, in de houdgreep of beklemd voelt of ver weg moet gaan voor het inrichten van een passend aanbod bij leven.

Zodat we niet op reis hoeven naar de andere kant van het land of de wereld of ons moeten bedenken ben ik in deze stad niet een vogel in een kooi? Time to think!

Photo by Tayla Kohler on Unsplash