Onlangs heb ik deelgenomen aan een bijeenkomst die bekend staat als een vuurcirkel voor mannen, of ook wel een mannencirkel genoemd. Dit concept is mogelijk niet bij iedereen bekend.
Het concept van vrouwencirkels, waarbij vrouwen samenkomen om ervaringen en verhalen te delen en verbinding te maken, heeft ooit de aanzet gegeven. Dit prachtige initiatief bracht de vraag naar boven waarom een vergelijkbare gelegenheid niet voor mannen bestond. Zo ontstond het idee voor mannencirkels: bijeenkomsten waar mannen in een sfeer van broederschap hun verhalen kunnen delen en verbinding met elkaar kunnen vinden.
Photo by Lukas Zischke on Unsplash
Een Facebookgroep werd speciaal gecreëerd voor mannencirkels, waar diverse mannen en coaches het initiatief namen om dergelijke bijeenkomsten te organiseren. Deze evenementen worden vaak aangekondigd in de genoemde Facebookgroep of via andere communicatiekanalen. Met een (kleine) bijdrage bieden deze bijeenkomsten mannen de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten en samen te komen.
Ik had me aangemeld voor een lokale mannencirkel. Deze keer werd de bijeenkomst gehouden in de avond, rondom een knisperend kampvuur in een rustieke, landelijke setting.
Ik had moeite om de locatie van de bijeenkomst direct te vinden, waardoor ik als laatste arriveerde. Tot dan toe was ik nog niet bekend met de andere mannen. De groep bestond uit niet meer dan 10 personen. Op het landelijke terrein was het al aardig donker, en het kleine vuur bood slechts beperkt licht. Bij mijn introductie maakte ik een grapje dat ik ze waarschijnlijk niet zou herkennen als ik ze bij daglicht zou tegenkomen, vanwege de duisternis. Gelukkig klaarde het later op de avond op; de wolken weken en het vuur leek meer zijn best te doen, waardoor er langzaamaan meer zichtbaarheid kwam en ik een beter beeld kreeg van de mannen met wie ik deze ervaring deelde.
De coach of leider van de groep stuurde het gesprek, terwijl de andere mannen aandachtig luisterden. Het doel was niet om direct met antwoorden of oplossingen te komen voor een ander, maar eerder om te luisteren, te observeren en ruimte te geven. Wat me direct opviel, was de afwezigheid van competitief gedrag. In plaats daarvan was er een groep mannen die hun kwetsbaarheid durfden te tonen, ervaringen wilden delen, verhalen wilden vertellen, en streefden naar verbinding en broederschap. Iedereen had een uniek verhaal te vertellen en input werd gewaardeerd. De sfeer was er een van acceptatie, respect, en het bieden van ruimte aan elkaar en aan elk uniek verhaal. Aanvankelijk was ik terughoudend, maar na een uitnodiging van de coach, vond ook ik de moed om mijn verhaal te delen en zo het ijs te breken.
In deze verzameling van diverse mannen en hun verhalen, bleek dat, ondanks de unieke achtergronden, er verrassend vaak overeenkomsten in de verhalen te vinden waren. De avond werd verrijkt met verschillende koppen thee, wat mandarijnen, en een kop soep, terwijl op het terrein een eigenzinnige pony ronddwaalde, die zich eerder gedroeg als een kat, verlangend naar een deel van het eten en op zoek naar affectie en knuffels.
De tijd leek stil te staan, er was geen haast, en er was genoeg ruimte voor iedereen. De avond werd afgesloten met een knuffel voor wie dat wilde, wat het tot een fijne ervaring maakte. Dit was mijn eerste keer bij zo'n bijeenkomst, dus het was nog even aftasten en wennen voor mij. Het is soms jammer dat de contacten bij dergelijke gelegenheden zoals workshops en lezingen vaak tijdelijk lijken te zijn. Toch hoop ik dat door vaker deel te nemen aan een specifieke mannencirkel, er meer ruimte voor diepere verbindingen kan ontstaan, die wellicht een duurzamer karakter hebben. Voor nu was het in elk geval een mooie en waardevolle ervaring om mee te maken.
Volgende week bezoek ik opnieuw een knuffelworkshop, maar deze keer niet in Antwerpen, waarover ik eerder schreef hier. De locatie is ditmaal Eindhoven, en de workshop wordt georganiseerd door een andere instantie dan de vorige keer. (play community) Bovendien draagt deze workshop niet het label "Queer", en lijkt het programma qua opzet te verschillen. Desondanks kijk ik uit naar wat deze ervaring mij zal brengen.
De meeste workshops ontdek ik via Facebookevenementen. Onlangs stuitte ik echter op de website Hipsy, die een boeiend aanbod lijkt te hebben om te volgen. Zo kwam ik ook Monk-e tegen in Hasselt, waar ze yoga, mindfulness en allerlei boeiende workshops aanbieden. Daar wil ik zeker ook een keer aan deelnemen.
Tot slot wil ik nog een aanvulling maken op mijn vorige bericht, waarin ik enkele doelaanpassingen besprak. Recent heb ik verdere wijzigingen doorgevoerd in mijn lijst van 101 doelen. Opvallend is dat sommige doelen nu zijn gemarkeerd in zwart (met grijs/witte letters), wat aangeeft dat ik momenteel weinig tot geen interesse meer heb om deze te realiseren. Ik geloof dat het nastreven van doelen waar ik niet langer achter sta, zinloos is, en het erkennen van verandering en het vermogen om los te laten zijn belangrijke aspecten in dit proces. Verder bevat mijn lijst van 101 doelen nu enkele gecensureerde doelen. Om in de toekomst mogelijk meer vrijheid te hebben in het delen hiervan, heb ik een soort schaduwblog of 'duister hoekje' opgezet, waar ik deze zaken vrijer kan delen als ik daar behoefte aan heb. Hoewel het nu nog leeg is, wie weet wat de toekomst brengt.
Een reactie posten
Een reactie posten